کودکان خلاق برنامه ریزی نمی شوند!

آزمایش روی دانش آموزان نخبه

برای آشنایی با کودکان خلاق مجله ی موفقیت و سلامت آبی شما را به خواندن نتیجه ی یک تحقیق معتبر دعوت می نماید. در کشور آمریکا یک مسابقه ی بسیار معتبر به نام NSB برای دانش آموزان نخبه ی دبیرستانی برگزار می شود. محققان با بررسی روی دو هزار دانش آموز نخبه که در طی سال های 1942 تا 1994 میلادی به فینال مسابقه ی ان اس بی رسیده بودند به نتیجه ی جالبی دست یافتند.

فقط یک درصد این افراد به عضویت NSA یا همان آکادمی ملی علوم آمریکا در آمده بودند و در ادامه فقط هشت نفر از آن ها موفق به کسب جایزه ی نوبل شده بودند. این یعنی تعداد کمی از افراد نخبه ی مورد نظر مانند لیسا راندال که استاد دانشگاه هاروارد است و در فیزیک تحولی بزرگ ایجاد کرده، خلاق می شوند و متاسفانه تعداد زیادی از آن ها هرگز نتیجه ی درخور پتانسیل خود را دریافت نمی کنند.

چرا کودکان نخبه به ندرت به کودکان خلاق تبدیل می شوند؟

بچه های نخبه به ندرت به بزرگسالانی تبدیل می شوند که در دنیا تغییر و تحول ایجاد می کنند. یا به نظر آید که دلیل این موضوع کمبود مهارت های اجتماعی و احساسی در این افراد است. اما با توجه به شواهد موجود باید گفت که این طور نیست. بسیاری از این افراد به اندازه ی هوش بالایی که دارند از هوش هیجانی نیز برخوردار هستند.

در واقع چیزی که آن ها را عقب نگه داشته است، این است که آن ها یاد نگرفته اند که خودشان باشند.

آن ها همواره به صورت دیوانه وار، برای به دست آوردن تایید والدین و تحسین معلمان تلاش کرده اند. همین موضوع باعث شده که همیشه عالی به نظر برسند و توجه همگان را به خود جلب کنند. به خاطر تلاش بی وقفه ی خود همیشه به نتایج عالی می رسند اما یک چیز جدید را نمی توانند خلق کنند و در واقع جز کودکان خلاق باشند.

مثلا کودکان با استعدادی هستند که می توانند قطعات بسیار دشوار موسیقی را بنوازند اما از خلق یک قطعه ی موسیقی جدید عاجزند. آن ها تمام انرژی خود را صرف یادگیری علومی که وجود دارد می کنند اما مفاهیم جدیدی به وجود نمی آورند.

نکته ی بسیار جالب دیگری که وجود دارد این است که معمولا کودکان خلاق به دانش آموزانی که معلمان به آن ها علاقه دارند تبدیل نمی شوند. در عوض دانش آموزان مورد علاقه ی معلمان نیز ایده های جدید را برای خودشان نگه داشته و فقط تحت تعلیم معلمان قرار می گیرند. این افراد در بزرگسالی به مدیران بسیار خوبی تبدیل می شوند اما هرگز به یک مخترع انقلابی تبدیل نمی شوند.

مثلا به پزشکانی تبدیل می شوند که بسیاری از بیماران را مداوا می کنند اما هرگز برای اصلاح سیستم درمانی کاری نمی کنند. یا وکلایی که از حقوق موکل خود دفاع کرده اما در راه اصلاح و تغییر قوانین تلاشی نمی کنند.

ویژگی های خانواده های کودکان خلاق

خانواده هایی که کودکان خلاق ندارند به طور متوسط شش قانون تربیتی دارند: زمان خاص انجام دادن تکالیف، زمان خاص رفتن به رخت خواب، زمان خاص برای غذا خوردن و … . اما خانواده های کودکان خلاق به یک قانون اکتفا کرده از قوانین و چارچوب های متعدد در خانه خبری نیست.

تاکید این خانواده ها کاملا بر پرورش و تقویت هر چه بیشتر قوانین اخلاقی و ارزشی آن ها بوده و نه دستاوردهای بچه ها. این خانواده ها هستند که کودکان خود را در راه خلاقیت تشویق می کنند و هم زمان به آن ها یاد می دهند که همواره به دنبال یافتن لذت در کار کردن باشند. کودکان خلاق این آزادی را دارند که خودشان ارزش ها و علایق را پیدا کنند.

آقای بنجامین بلوم که روانشناس تربیتی مشهور آمریکایی است روی تعداد زیادی از افراد موفق در زمینه های مختلف ورزشی و موسیقی و دیگر زمینه ها تحقیق کرده است.

در پی این تحقیق مشخص شده که والدین این افراد هرگز رویای داشتن چنین فرزندی را نداشته اند و کودکان خود را برای سوپر استار شدن ترغیب نکرده اند. بلکه آن ها خودشان انتخاب کرده اند که در چه رشته ای فعالیت کنند. خانواده های آن ها در خانه ی خود قوانین سربازخانه را اجرا نکرده و زمانی که فرزندانشان به موضوعی علاقه نشان دادند فقط آن ها را حمایت کرده اند.

سخن آخر

هرگز هیچ پدر و مادر قادر به برنامه ریزی کودک خود برای خلاق شدن نیست. اگر سعی کنید کودک خود را به سمت خاصی از موفقیت سوق دهید فقط یک ربات بلند پرواز نصیبتان خواهد شد. اگر دوست دارید که کودکی خلاق داشته باشید که ایده های خاص و جدید برای دنیا به ارمغان آورد، باید اجازه دهید رویاهای خودش را دنبال کند نه رویاهای شما را.