عبور از مسیر موفقیت با تئوری ایستگاه اتوبوس هلسینکی

مسیر موفقیت

برای رسیدن از مرحله ی تعیین هدف به موفقیت و رسیدن به هدف باید از مسیر موفقیت عبور کنیم. مسیر موفقیت هرگز مسیر همواری نخواهد بود و باید قابلیت رویارویی با مشکلات را داشته باشیم تا به هدف خود برسیم. برای آن که بتوان درک درستی از این مسیر داشته باشیم به بیان تئوری ایستگاه اتوبوس هلسینکی می پردازیم. مدرسه ی عکاسی نیوانگلند در سال 2004 میلادی از عکاس معروف به نام آرنو رافائل مینکینن (Arno Rafael Minkkinen) به مناسبت جشن فارغ التحصیلی دانشجوها، دعوت به سخنرانی می کند. در این زمان ایشان با معرفی نظریه ی ایستگاه اتوبوس هلسینکی به توضیح مسیر موفقیت می پردازد. مجله موفقیت و سلامت آبی به صورت داستانی این نظریه را برای شما تعریف می کند.

مسیر موفقیت در ایستگاه اتوبوس هلسینکی

جناب آرنو متولد شهر هلسینکی فنلاند می باشد. همانطور که قابل تصور است در مرکز این شهر یک پایانه ی بزرگ اتوبوس قرار داشته است. تئوری ایستگاه اتوبوس هلسینکی با توصیف این ترمینال شروع می شود. تقریبا 12 سکو داخل یک میدان در مرکز ترمینال واقع شده است. ابتدای هر سکو یک تابلو وجود دارد که شماره ی اتوبوسی که از آن سکو شروع به حرکت می کند را روی آن تابلو درج کرده اند. همه ی اتوبوس ها از یک مسیر از شهر خارج می شوند و در چندین ایستگاه توقف می کنند. فرض بر این است که هر ایستگاه نشان دهنده ی یک سال از زندگی یک عکاس حرفه ای باشد. برای مثال ایستگاه سوم، سه سال از تلاش یک عکاس را نشان می دهد.

فرض کنید شما سوار بر اتوبوس شماره ی 21 و در ایستگاه شماره ی 3 هستید.

یعنی سه سال است که روی سبک خاصی از عکاسی کار می کنید. حال نتیجه ی سه سال تلاش خود را به نزد مدیر موزه ی هنرهای زیبای بوستون می برید و او با نگاهی ناخوشایند به شما می گوید: «با کارهای آقای … آشنایی دارید؟ ایشان مسافر اتوبوس شماره 71 در همین خط بوده و یا آقای … مسافر اتوبوس شماره 58 همین خط؟» در اینجا متوجه خواهید شد که کاری که سه سال برایش زحمت کشیده اید قبلا توسط افرادی دیگری انجام شده و تکراری است. در نتیجه سریع از اتوبوس پیاده شده یک تاکسی گرفته و خیلی سریع به ترمینال باز می گردید و به سکوی دیگری رفته و مسیر آن را امتحان می کنید. به عنوان یک عکاس سه سال دیگر روی یک سبک دیگر کار می کنید و با داستان مشابهی مواجه می شوید. مادامی از اتوبوس پیاده می شوید و سکو عوض می کنید، یعنی آثار جدید تولید می کنید و با دیگران مقایسه می شوید.

آقای آرنو در سال 2004 از دانشجوها و در این لحظه از شما می پرسد:

حال چه باید کرد؟ بسیار ساده است. باید داخل اتوبوس بمانید. باید برای عبور از مسیر موفقیت داخل اتوبوس بمانید و در طول زمان تفاوت را احساس کنید.

اتوبوس هایی که از ترمینال هلسینکی خارج می شوند، داخل یک خط یکسان باقی می مانند. اما فقط برای یک زمان کوتاه. سپس از یکدیگر جدا شده و هر کدام به سمت مسیر خاص خود پیش می روند. همین جدا شدن تفاوت ایجاد می کند. زمانی شما در حرفه ی عکاسی خود پیشرفتی ناگهانی می کنید که تفاوت کار خود با آثاری که زمانی تحسینشان می کردید را می بینید. حالا بیشتر روی آثار خودتان کار می کنید و تفاوت بیشتری بین آن ها و کارهایی که از آن ها الهام می گرفتید پیدا می کنید. با گذشت سال ها، آثار شما زیاد شده و پس از چندی منتقدین، نه تنها به آثار متفاوت شما بلکه به کارهای سال های اول کاری شما نیز اشتیاق نشان می دهند. طوری که حتی آثار 25 سال پیش شما نیز ارزیابی شده و به فروش می رسند. فقط و فقط به خاطر این که در طول مسیر موفقیت در اتوبوس ماندید.

نکته ی کلیدی در نظریه ی ایستگاه اتوبوس هلسینکی

نکته ی کلیدی این نظریه این است که برای تلف نشدن استعدادهایتان تنها سخت کوشی لازم است اما کافی نیست. بازنگری و اصلاح کارهای انجام شده از اهمیت بالایی برخوردار است که باید در کنار سخت کوشی مداومت داشته باشد. بازنگری یعنی تمرین و تکرار حساب شده.

پاسخ به این سوال که «مایلید سوار کدام اتوبوس شوید»؟ و در واقع دوست دارید زندگی و زمانتان در چه زمینه ای صرف کنید؟ از چالش های مهم زندگی هر فردی است. هیچ کس نمی داند بهترین اتوبوس کدام است و البته که اتوبوس ایده آل هر فرد با دیگری متفاوت است اما باید انتخاب کنید. نکته ی بسیار مهم برای پیمودن مسیر موفقیت این است: «بعد از انتخاب اتوبوس تا آخر داخل همان اتوبوس بمانید».