خنثی کردن بمب اختلال بیش فعالی در زندگی مشترک و موفقیت در این نوع زندگی

اختلال بیش فعالی در زندگی مشترک و خانم ملیسا ارلو

خانم دکتر ملیسا ارلو Melissa Orlov یک زوج درمانگر است که عنوان فارغ التحصیل ممتاز دانشگاه هاروارد را در کارنامه ی خود دارد. او در کتاب خودش با عنوان «تاثیر اختلال بیش فعالی و نقص توجه ADHD بر ازدواج» به طور تخصصی به اثرات مخرب اختلال بیش فعالی در زندگی مشترک می پردازد. سپس در ادامه ی این کتاب به زوجین آموزش داده می شود که چگونه این اثرات مخرب را خنثی کنند و در این نوع زندگی نیز موفق عمل کنند.

مجله ی موفقیت و سلامت آبی شما را به مطالعه ی ادامه ی مطلب در این باره دعوت می کند.

مهم ترین اثر مخرب

اولین اثر مخرب بیش فعالی در زندگی مشترک، احساس تنهایی و عدم توجه است. فرد مبتلا به اختلال نقص توجه به دلیل این که تمرکز و دقت ندارد، مدام این حس را در همسر خود ایجاد می کند که از سوی او درک نمی شود و مورد توجه قرار نمی گیرد. این نوع بیماران، دائما از انجام مسئولیت های  خود سرباز می زنند. در واقع مسئولیت های خود را فراموش می کنند. رابطه با این افراد دو حالت دارد. یکی این که مدام در حال غر زدن و دعوا هستند. یکی دیگر نیز فاصله گرفتن و نداشتن هیچ حرف مشترکی می باشد.

فرد مبتلا به این اختلال معمولا به علایق خودش می پردازد. مثلا ساعات های زیادی در صفحات اینستاگرام پرسه زده و یا به بازی های ویدئویی پرداخته اما در عوض به وظایف جدی زناشویی خود رسیدگی نمی کند و آن ها را شوخی می پندارد. مثلا شاید در سال چند بار موبایل خود را گم کند یا کارت بانکی خود را در فروشگاه های مختلف جا بگذارد یا حتی یک روز فرزندتان را به سوپرمارکت برده و دیگر بازنگرداند! بله، بسیار دور از تصور است اما واقعیت دارد. فرض کنید در زندگی ای که این رفتارها موج می زند، طرف دوم رابطه چه بار روانی را متحمل می شود. معمولا تحمل این رفتار ها از عهده ی افراد خارج است.

خانم ملیسا ارلو در کتابش بیان می کند که اختلال بیش فعالی در زندگی مشترک احتمال شکست آن را تا دو برابر افزایش می دهد. اما اگر در چنین شرایطی قرار گرفتیم چه کاری باید انجام دهیم. اولین خط برای درمان این بیماری دارو می باشد. هرگز و هرگز بدون دارو این اختلال درمان نمی شود. اما به غیر از درمان دارویی باید از تغییرات رفتاری نیز استفاده کنیم تا زندگی مشترک خود را نجات دهیم.

اولین تغییر رفتاری

باید این تصور که همسر بیمار شما اهمیتی به شما نمی دهد را کنار بگذارید. باید بدانید که او به شما اهمیت می دهد. مثلا اگر او قرار مهمانی امشب را فراموش می کند و با دوستان خودش برنامه ی رستوران می گذارد نباید آن را به پای بی خیالی و بی توجهی او بگذارید. بلکه او یک بیمار است و ماهیت بیماری او باعث فراموشی می شود. پس با آرامش بیشتری به این موضوع بپردازید.

دومین تغییر رفتاری

در واقع حواس پرتی همسر شما نیست که رابطه ی شما را خراب می کند. واکنش شما به حواس پرتی او و در ادامه واکنش او به واکنش شما دقیقا آن چیزی است که رابطه را خراب می کند. پس بهتر است به جای موضع گیری و دعوا در قبال فراموشی های او از روش بهتری استفاده کنید. مثلا با کمک هم برای مسولیت ها و قرارهایتان یک جدول برنامه ریزی تهیه کنید.

سومین تغییر رفتاری

سومین تغییر رفتاری برای خنثی کردن اثرات مخرب اختلال بیش فعالی در زندگی مشترک این است که والد همسر خود نباشد. این الگو اغلب در زوجینی که تنها یک طرف آن ها به این بیماری مبتلا است ایجاد می شود. یعنی به خاطر فراموشی ها و بی مسئولیتی ها مکرر طرف بیمار، طرف مقابل به والدی تبدیل می شود که با غر زدن و سخت گیری تمام وظایف بیمار را به او گوشزد می کند. در اینجا باید بگوییم که همکاری در برنامه ریزی برای وظایف بسیار متفاوت است با تبدیل شدن به مادری که دائما به کودکش فرمان می دهد.

باید بدانید که شما در نهایت هرگز مسئول رفتار همسر خود نیستید. همه چیز در زندگی مشترک باید بر اساس توافق دو طرف صورت گیرد. اگر نتوانستید بین خودتان به این توافق دست پیدا کنید حتما باید به یک زوج درمان گر مراجعه کنید.