کودکانی که از قحطی مرگبارترین جنگ تاریخ بشری جان سالم به در بردند!
مجله ی موفقیت و سلامت آبی قصد دارد با بیان سرگذشت کودکانی که از قحطی مرگبارترین جنگ تاریخ جان سالم به در بردند، نقش استرس در کودکان را توضیح دهد.
جنگ جهانی دوم رو به اتمام بود. هیچی برای خوردن پیدا نمی شد. قحطی بسیار شدید بود. در ماه نوامبر برای هر نفر فقط یک وعده غذا وجود داشت. وقتی به فصل زمستان رسیدند، این مقدار به نصف وعده کاهش یافت.
انبارهای غذا در کل کشور خالی شده بودند. تا جایی که اگر کسی با خوش شانسی کوپن غذا به دست می آورد می توانست با آن فقط هر دو هفته صد گرم پنیر بگیرد.
زمانی که به فصل بهار رسیدند، غذای هر نفر برای یک هفته، یک قرص نان و چند تا سیب زمینی بود. این قحطی سهمگین به قحطی زمستان هلندی مشهور است. نازی ها با این که عقب نشینی کرده بودند اما تمام راه های ارتباطی و پل ها را خراب کرده و زمین های کشاورزی را مملو از آب کرده بودند. تمام حیوانات را هم از بین برده بودند.
نیمه ی شمالی کشور هلند را محاصره و از رسیدن غذا و سوخت جلوگیری می کردند. همان غذایی که ذخیره شده بود نیز قابل ارسال از نیمه ی شمالی کشور به نیمه ی جنوبی نبود. تنها راه گرسنگی کشیدن بود.
در این بین یک پسر بچه ی 9 ساله ی آمستردامی، یکی از میلیون ها کودکی بود که برای زنده ماندن در این قحطی وحشتناک تلاش می کرد. این بچه ها همیشه یک قاشق همراه خود داشتند تا اگر با احتمال خیلی کم در جایی غذایی برای خوردن بود بتوانند از آن بخورند. پسر بچه ی نه ساله، دو خواهر کوچک تر خود را در قحطی از دست داد. اما خودش زنده ماند.
زمستان آن سال خیلی زودتر از راه رسید و بسیار سرد بود.
تمام کانال های آب یخ زده بودند و راه های ارتباطی محدود تر شده بودند. گاز و برق نیز قطع بود. در این زمستان برای گرم ماندن، خانواده ها از سوزاندن وسایل زندگی خود مثل مبل ها استفاده می کردند. وقتی به بهار رسیدند، حدود 20 هزار نفر از هلندی ها در اثر سوء تغذیه جان خود را از دست داده بودند.
اما کم کم اوضاع رو به بهبود بود. ارتش بریتانیا با هواپیما برای این مردم، غذا می ریخت. مردم نیز با گل ها لاله ی بهاری عبارت «MANY THANKS» را روی زمین می نوشتند و تشکر می کردند. یک ماه بعد قحطی تمام شد. هلند خیلی سریع مدیریت کشور را به دست گرفت و با سیاست ها و مدیریت عالی، اوضاع را بهبود بخشید.
نقش استرس در کودکان
سال ها بعد در سال 1990 میلادی خانم دکتر رز بووم، شروع به تحقیق روی زندگی افرادی که در زمان قحطی به دنیا آمده بودند و نقش استرس در کودکان کرد. به لطف دولت هلند تمام اطلاعات مربوط به این افراد خیلی دقیق ثبت شده بود و خانم رز بووم خیلی راحت توانست کار خود را انجام دهد.
نتیجه نشان می داد که بچه های آن دوران که در سال 1990 میلادی تقریبا به سن 50 سالگی رسیده بودند این ویژگی ها را داشتند:
ریسک بالای ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی در بزرگسالی حداقل دو برابر افراد عادی.
نرخ بالاتر چاقی، فشار خون بالا و بستری در بیمارستان در بزرگسالی.
به طور کلی بچه هایی که در آن زمان در شکم مادرشان بودند بعد از گذشت شش دهه از زندگی از سلامت کمتری برخوردار بودند.
این تحقیق نشان داد استرس در کودکان چه تاثیری روی زندگی آینده ی آن ها دارد.
اما نکات مهمی وجود دارد که والدین باید بدانند. والدین باید استرس خود را کاهش داده و کنترل کنند. این کار را نه تنها برای خود بلکه برای تضمین آینده ی کودکان و نوه هایشان باید انجام دهند.
نکته ی دیگری که وجود دارد این است که استرس در کودکان خود به خود از بین نمی رود و والدین باید به دنبال درمان آن ها باشند.
این نکته ی پیش پا افتاده از نظر بسیاری افراد نادیده گرفته می شود تا جایی که هرگز برای درمان کودک خود اقدامی نمی کنند.
استرس عضو همیشگی خانواده های ما در هر زمان و مکانی است. اما داشتن راهکارهایی برای کاهش آن شما را در داشتن زندگی آسوده کمک می کند.
