چرا کارهای عادی و بدون ابهام را به راحتی انجام می دهیم؟
خیلی از اوقات رفتار ما محصول خواسته های مشخص و شفاف دیگران است. مثلا در مدرسه برگه ی امتحانی را پر می کردیم چون معلم این گونه می خواست. اتاق خواب خود را مرتب می کردیم چون والدین از ما می خواستند و بابت انجامش از ما قدردانی می کردند. در محیط کار، کاری را که رئیس از ما می خواهد انجام می دهیم چون بدین ترتیب است که حقوق می گیریم. در همه ی این موارد هیچ ابهام و عدم قطعیتی وجود ندارد. استاد یک مقاله می خواهد و ما به عنوان دانشجوی او مقاله را می نویسیم، صاحب خانه اجاره اش را می خواهد و ما برایش واریز می کنیم. انجام همه ی این کارها به دلیل عدم ابهام در آن ها می باشد. اما مجله ی موفقیت و سلامت آبی از شما می خواهد تا روی دیگری از سکه را مشاهده کنید.
کارهایی که انجام آن ها با ابهام همراه است!
قاعده ی عدم ابهام همیشه وجود ندارد. یعنی بهتر است بگوییم اکثرا وجود ندارد. برای مثال زمانی که قصد تغییر شغل داشته باشی کسی برای این که چه شغلی برایت مناسب است، کمکی نمی کند. یا زمانی که قصد رابطه با فردی را داری کسی وجود ندارد که درباره ی آینده ی این رابطه شما را راهنمایی کند. وقتی تصمیم می گیری که طلاق بگیری کسی کمکی نمی کند تا بفهمی آیا پشیمان می شوی یا نه. حتی زمانی که تصمیم بگیری یک سرمایه گذاری یا کسب و کار جدید راه بیندازی یا به کشور دیگری مهاجرت کنی هیچ راهی نیست که پیش بینی کند آیا آینده ی خوبی در انتظارت هست یا نه؟
واکنش انسان ها به کارهایی که دارای ابهام هستند
شاید برای شما قابل حدس نباشد، اما انسان ها اغلب در مواجهه با موقعیت های ابهام دار تصمیم به فرار می گیرند. همواره از این موقعیت طفره رفته و از تصمیم گیری اجتناب می کنند. انگار درون انسان ها طوری برنامه ریزی شده تا زمانی که از آینده خبر ندارند، فریز شده و بی حرکت بمانند. وقتی ما نمی توانیم بر اساس چیزی که نمی دانیم عمل کنیم زندگی مان دچار تکرار شده و شدیدا بی خطر می شود.
شاید در ذهن خیلی از شما از این گونه سوالات وجود داشته باشد که چطور شریک زندگی مناسبی پیدا کنید؟ چطور آینده ی رابطه ی خود را پیش بینی کنید؟ چطور بفهمید چه تغییری در زندگی نیاز دارید؟ و خیلی سوال های دیگر. اما باید بدانید هیچ کس جواب این سوالات را نمی داند و هیچ راه قطعی برای پاسخ دادن وجود ندارد. شما در این موقعیت تنها یک راه دارید و آن هم تحمل ابهام است.
چگونه منفعل نباشیم و تصمیم بگیریم!
واقعیتی که بشر امروزی با آن مواجه است، یک زندگی سرشار از ابهام است. همان طور که می دانید، پیشرفت علم و تکنولوژی باعث شده تا انتخاب های زیادی پیش روی هر کسی قرار گیرد. شما با فشار دادن یک دکمه و اتصال به اینترنت گویی به همه ی دنیا متصل شده اید.
بسیاری از امکاناتی که اختراع شده اند و در خدمت بشر قرار گرفته اند باعث شده اند تا انسان ها حق انتخاب های بیشتری داشته باشند. اما درباره ی این که کدام گزینه را انتخاب کنند هیچ ابزاری اختراع نکرده اند. انتخاب های بیشتر مساوی است با ابهام بیشتر. بدین ترتیب انسان ها از انتخاب و تصمیم گیری جدا شده و با فکر این که شاید گزینه ی دیگر بهتر از گزینه ی فعلی باشد هیچ اقدام جدیدی نکرده و دست روی دست می گذارند.
در این حالت ما نیاز داریم تا بر این شرایط غلبه کنیم و بالاخره تصمیم بگیریم و اقدامی کنیم. در غیر این صورت زمان منتظر ما نخواهد ماند و عمر ما به سر خواهد آمد. اما چاره چیست؟ تنها راه چاره تحمل و تاب آوری در برابر ابهام است. باید به جای منفعل بودن یک تصمیم بگیریم و از یک جایی شروع کنیم. آغاز رابطه، آغاز تجارت، آغاز مهاجرت یا پایان رابطه، پایان تجارت، پایان مهاجرت، همه و همه دارای ابهامات زیادی هستند اما باید انتخاب کرده و انجامش دهیم چون این موقعیت ها وجود دارند. همان طور که جورج مالوری در پاسخ به سوال چرا قصد فتح قله ی اورست را دارد گفت: «چون وجود دارد و آن جا است.»
